De Gouden Happeljaren

Tijdens de tweede helft van de jaren zeventig maakt trainer Ernst Happel van Club Brugge een Europese grootmacht. Na de tweede titel in 1973 wordt Club drie keer op rij landskampioen (1976, 1977, 1978), wint het de Beker van België (1977) en speelt het twee keer een Europese finale (1976, 1978). Ruim 25.000 Clubfans reizen in 1978 naar Wembley voor de finale van de Europabeker voor Landskampioenen. Onder meer Birger Jensen, Raoul Lambert, Julien Cools worden onsterfelijk. Maar de jaren zeventig zijn meer dan de Happeljaren. Het hele decennium zit boordevol ijkpunten in de Clubgeschiedenis.

Op 10 maart 1971 komt in de kwartfinales van de Beker der Bekerwinnaars het grote Chelsea FC op bezoek. Club verslaat de Engelsen met 2-0, doelpunten van Raoul Lambert en Gilbert Marmenout. Club wordt twee weken later pas na verlengingen uitgeschakeld door Chelsea, dat de Beker der Bekerwinnaars zal winnen.

Vanaf het seizoen 1972-1973 is tijdens competitie- en bekerwedstrijden shirtreclame officieel toegelaten. Nadat eerder al onder meer 'Galerijen Jonckheere' op de trainingspakken is verschenen, staat ‘Carad’, een fabrikant van onder meer radio- en televisietoestellen uit het West-Vlaamse Kuurne, nu op de wedstrijdshirts.

Begin 1974 wordt Ernst Happel de nieuwe trainer van Club Brugge. De aanstelling zal een van de belangrijkste beslissingen in de Clubgeschiedenis blijken. Happel kneedt een spelersgroep naar zijn hand en laat die voetballen met een ontembare drang naar voren. Club wordt onder Happel een Europese topploeg.

Officieel is de thuismatch tegen Standard op 11 mei 1975 de laatste match van Club Brugge op ‘De Klokke’. Twee weken later, op 24 mei 1975, vindt echter een speciaal evenement plaats: de Jubilotte. Club zet die dag legende Raoul “Lotte” Lambert uitgebreid in de bloemetjes voor vijftien seizoenen Club Brugge. Dat gebeurt met een galamatch tegen een Belgische selectie (3-3). Lotte scoort het laatste doelpunt vanaf de strafschopstip.

Twee Europese finales zijn de parels aan de kroon van de Gouden Jaren Zeventig. In 1976 haalt Club Brugge de finale van de UEFA-beker. Op weg naar die finale verslaat het Olympique Lyonnais, Ipswich Town, AS Roma, AC Milan en Hamburger SV. In de finale neemt Club het op tegen de Engelse topclub Liverpool FC. In de heenmatch op Anfield verrast Club. Het staat al na een kwartier 0-2 op voorsprong, doelpunten van Raoul Lambert en Julien Cools. De match eindigt uiteindelijk op 3-2. In de terugmatch klimt Club dankzij een strafschop van Raoul Lambert op voorsprong, maar een vrije trap van Kevin Keegan zorgt voor de 1-1-eindstand. Liverpool FC wint de UEFA-beker.

Twee jaar later speelt Club de finale van de Europabeker voor Landskampioenen. De weg naar de finale loopt deze keer langs onder meer Atlético Madrid en Juventus. Op 10 mei 1978 is op Wembley opnieuw Liverpool FC de tegenstander. 25.000 Clubfans maken de oversteek over lucht en zee. Club moet het in de finale stellen zonder de geblesseerden Paul Courant en Raoul Lambert. Happel tovert er de Hongaarse aanvaller Lajos Kü uit de hoed, die tot dan amper één wedstrijd voor Club had gespeeld. Ondanks een wereldprestatie van doelman Birger Jensen verliest Club met 1-0.

Ook in de Beker van België volgt nieuw succes. In een legendarische finale verslaat Club Brugge op een snikhete 12 juni 1977 Anderlecht met 4-3. De grote held die namiddag is de Engelsman Roger Davies, die twee keer scoort.

Middenvelder Julien Cools wordt verkozen tot Gouden Schoen. In het succeselftal van trainer Ernst Happel is de onvermoeibare middenvelder de lijm van de ploeg. Julien Cools is op dat moment de Clubspeler met de langste adem.